سعادت ابدی

 

بدانکه انسان از دو چیز ترکیب شده :

 

یکی این بدن ظاهر که آن را تن گویند. و مرکب از عناصر چهارگانه (آب و خاک و هوا و آتش) و از جنس این عالم است.

 

و دیگری ، نفس که آن را روح و جان و عقل و دل نیز گویند . و آن جوهر مجردی است از عالم ملکوت و به سبب همین گوهر است که انسان بر سایر حیوانات ترجیح دارد.

 

و انسان به سبب همین دو جزء ، دردی و لذتی و محنتی و راحتی می باشد.

 

آلام بدن عبارت است از: امراض و بیماریها ، و علم طب برای تشخیص و معالجه ی امراض می باشد.

 

و بیماریهای روح عبارتست از : اخلاق رذیله که موجب هلاکت ابدی است ، و صحت روح به اینه که به اوصاف قدسیه اتصاف یابد.

 

پس همچنان که انسان در امراض تن محتاج به طبیب است و شرب دوا و پرهیز برای تصحیح تن و بازنماندن او از لذات خسیسه ی جماع و غذا و امثال اینها .  پس در دفع امراض روحی احوج است  به معالجه و رجوع به علم اخلاق ، چرا که بیماری روح انسان را از رسیدن به لذات ابدیه و سعادات سرمدیه  باز می دارد..

 

پس هان ای جان برادر حدیث بیماری روح را سهل مگیر و معالجه ی  آن را بازیچه مشمار ، مفاسد اخلاق رذیله را اندک مدان و صحت روح را به صحت تن قیاس مکن. و بدانکه  سعادت مطلق حاصل نمی شود مگر به اینکه صفحه ی نفس در جمیع اوقات از همه ی اخلاق ذمیمه پاک و به تمام صفات حسنه زینت یابد ، و اصلاح بعضی یا در بعض اوقات اگر چه خالی از  ثمر نیست لکن موجب سعادت ابدیه نمی شود.