بسم الله الرحمن الرحیم:
بدانکه انسان از دو چیز ترکیب شده :
یکی این بدن ظاهر که آن را تن گویند. و مرکب از عناصر چهارگانه (آب و خاک و هوا و آتش) و از جنس این عالم است.
و دیگری ، نفس که آن را روح و جان و عقل و دل نیز گویند . و آن جوهر مجردی است از عالم ملکوت و به سبب همین گوهر است که انسان بر سایر حیوانات ترجیح دارد.
و انسان به سبب همین دو جزء ، دردی و لذتی و محنتی و راحتی می باشد.
آلام بدن عبارت است از: امراض و بیماریها ، و علم طب برای تشخیص و معالجه ی امراض می باشد.
و بیماریهای روح عبارتست از : اخلاق رذیله که موجب هلاکت ابدی است ، و صحت روح به اینه که به اوصاف قدسیه اتصاف یابد.
پس همچنان که انسان در امراض تن محتاج به طبیب است و شرب دوا و پرهیز برای تصحیح تن و بازنماندن او از لذات خسیسه ی جماع و غذا و امثال اینها . پس در دفع امراض روحی احوج است به معالجه و رجوع به علم اخلاق ، چرا که بیماری روح انسان را از رسیدن به لذات ابدیه و سعادات سرمدیه باز می دارد..
پس هان ای جان برادر حدیث بیماری روح را سهل مگیر و معالجه ی آن را بازیچه مشمار ، مفاسد اخلاق رذیله را اندک مدان و صحت روح را به صحت تن قیاس مکن. و بدانکه سعادت مطلق حاصل نمی شود مگر به اینکه صفحه ی نفس در جمیع اوقات از همه ی اخلاق ذمیمه پاک و به تمام صفات حسنه زینت یابد ، و اصلاح بعضی یا در بعض اوقات اگر چه خالی از ثمر نیست لکن موجب سعادت ابدیه نمی شود.